- ærr
- a. -oared, in compds.* * *i. e. œrr, adj. [órar], mad, furious; œr ok örvita, Hkv. 2. 32, Ls. 21, 29; þrællinn lét sem hann ærr væri, Landn. 65: œrr maðr, a mad-man (óra-verk), Grág. ii. 64; œrir vitkask, Hom. (St.): allit., æfr ok ærr, Fms. iv. 142; óðr ok œrr, vi. 337.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.